Türk Havacılık Sitesi

Köse Yazısı 7

WRIGH KARDESLER VE BEN...

2003 yilinin soguk bir aksamiydi.O kadar buyuk bir yorgunluk dusmustu ki uzerime sokak lambalari yanar yanmaz yatak odama cikip uyumak istedim..Ara ara kizimin mis kokulu saclarini yokluyor ve transa gecme halinde gibi sayikliyordum.Kalorifer yeni isinmaya baslayacak olmaliydi ki su sesi uykuma eslik ediyordu..icimde boguk bunalim vardi ve uyudum sonunda..birazdan telefonum basucumda calmaya basladi.Biraz sersemlemis ve aksamdan kalma bir ses tonuyla cevapladim.Esim ariyordu, yemek yapip yapmadigimi ve karnimin acikip acikmadigini sordu...bende yemek yaptigimi ve ogun atistirmasi yaptigimdan kisaca bahsettim..disarida yemek istedigini soyledi,yorgun oldugumu  ve disariya cikma istegimin olmadigi ozetleyip durdum israrla..ve o kazandi...

Yemekten sonra eve geldigimde sersem yorgunlugum hala uzerimdeydi...Koltugun uzerine yavasca oturup rahmetli kayinpederimin seyrine daldim.O arada ev telefonu caliyordu sanki aci bir haberin gelisinin sinyallerini veriyordu.Telefonu babam actiginda yuzunde aci bir ifadeyi hissetmistim..buruk bir acinin izlerine rastladim 70 yasindaki yuzunde...sesi boguktu ve Turkiye'ye gitmemiz gerektigini soyledi..Amcamin oglu feci bir kaza gecirmis ve yogun bakimda yatiyormus..ben amcamin kiziyla iki kardes ile evlenmis oldugumuzdan bu yolculuga benimde refakat etmem gerekliydi..aci haberin telasiyla yola koyulduk...

Dusseldorf havalimani yolu hic bitmedi sanki,yolculuga sanki seytanlar eslik ediyordu..gerildim fileye takilmanin asabiyetiyle.havalimanina vardigimda hic korkmadigim ucaklari seyrettim ve halimde olabildigince alayci bir tavir vardi..Ucagin saaiti gelmisti.Ucaga yerlesmis ve artik oo heyecan verici kalkis anini bekliyorduk.Ara ara ucagin kalkisindan sonra disariyi seyrettim.Dusseldorf sehrinden uzaklasirken herseyin bir karinca boyutuna ulasmasi hos bir seyirdi benim icin..yarim saatlik yolculugun ardindan ucak birden hizla sallanmaya basladi..umursamadim once normal bir turbulans olabildigini dusundugumden es geciyordum aklimca..sonra yolculuk korkuya donustu son bir kac saniyede..on taraftan bir yolcu kadinin feryat icinde bayilisi bana bir kac saniye icerisnde gelecek bir korku gibi gelmeye basladi..ve bazi yolcularin ucagin dusecegi ile ilgili hizli konusmalari benim korkumu asiri tetikliyordu..ilk defa saygi duydugum WRIGHT kardesler benim gozumde kuculuyordu...aklimda sadece bu bulus neden icat edildi ve simdi kaza yapip olecegizden baska hic bir dusunce kalmamisti...ve ucagimiz Istanbul havalimanina inmisti...

simdi hala o korkuyu yenemeyen  biri olarak yolculuklarima kara ve deniz yolunu ekledim..aslinda bu buyuk bulusun sahibinin ne hayallerle bu bulusu icat ettiklerini yillarca okumustum..ilk denemelerini ve Amerika'da bir tepeye cakilan kucuk ucaklarini,o tepenin hala turistler tarafindan ziyeretine kadar..ve onlara buyuk ilham olan AHMET CELEBI oldugu dogrultusundada rivayetler vardir..bisiklet ile planorleri gelistirip ucak gibi onemli bir bulusu kesfeden o buyuk mucitle simdi darginim..oysaki benligime karayolu kazalarinin daha cok olabilecegini kabul gorduremedim..benimkisi sadece bir fobi..ama benim gibi fobileri olanlarida terapiler gormeye tesvik ediyorum..yil icerisnde binlerce kaza olusuyor ve bunlarin cogu karayoluyla..basinda hatta tum ucakla ilgili aldigimiz haberler hep kaza anlamiyla ilgili.bizlere ucak gibi kolay bir tasitin sevdirebilecek egitim programlari hazirlanmasi ne guzel olurdu..ATATURKún manevi kizi SABIHA GOKCEN bir pilottu ve guzel ulusumuzun kurucusu dogru soylemis..ISTIKBAL GOKLERDEDIR...

simdi WRIGHT kardeslere egoist yaklastigim icin buyuk bir ozur borcluyum belkide..onlar yolculugu kolay hale getirirken benim gibi bir fobisi olan yolcuyu hesap edemediler..ve onlara sonsuz tesekkurler..tum insanlari sevdiklerine daha cabuk ve hizla kavusmaya imza attiran bir icadi kesfettikleri icin..

TUM HAVA CALISANLARINA IYI UCUSLAR... 

NILUFER CAKIROGLU...